Miejska Biblioteka Publiczna

Epicka opowieść (prawie 700 stron!) o Stambule i jego mieszkańcach, ich miłościach, troskach i marzeniach. Uczta dla tych, którzy kochają dobrą literaturę i zatęsknili za dziełami tureckiego noblisty. Uliczny handlarz, wędrujący w zimowe wieczory po nędznych, zaniedbanych ulicach Stambułu, to rzadkość. Mevlut Karataş jest jednym z ostatnich i coraz mniej mieszkańców miasta otwiera okna i drzwi na jego głośne zawołanie: "Buzaaaa!". Za dnia ima się rozmaitych dorywczych prac: sprzedaży jogurtu, pilawu albo kelnerowania, za to nocą bierze na barki dzbany tradycyjnego tureckiego napoju, a nogi same niosą go przed siebie. Buza jest spuścizną po przodkach, przypomina ludziom o dawnych czasach i Mevlut nie wyobraża sobie życia bez niej, bez żartów z klientami i bez Stambułu, jego krętych uliczek, zakamarków, dzielnic, które zna jak własną kieszeń. Te długie wędrówki czynią Mevluta szczęśliwym, jednakże nie pozwalają zabezpieczyć bytu jego rodziny. A tę biedny Mevlut kocha ponad wszystko. Ma dwie śliczne córeczki i żonę Rayihę, którą poślubił wskutek pomyłki - z małej wioski w prowincji Konya porwał nie tę dziewczynę, którą zamierzał... Dziwna myśl w mej głowie to historia wielopokoleniowej rodziny przybyłej do Stambułu z biednej wsi, a zarazem drobiazgowa kronika życia w mieście nad Bosforem w latach 1969-2012. Wraz z Mevlutem, jego ojcem, wujostwem, kuzynami i pozostałymi członkami stopniowo powiększającej się rodziny obserwujemy Stambuł na przestrzeni kilku dziesięcioleci i jesteśmy świadkami fascynujących przemian, jakim podlegała metropolia. Śledzimy następujące po sobie pucze, zamachy bombowe w redakcjach gazet, korupcję urzędników, przemiany obyczajowe, plotki, marzenia i lęki, którymi żyją stambulczycy, i widzimy, jak w miejscu dawnych gecekondu, prowizorycznych chatek wzniesionych przez ubogich imigrantów na bezprawnie zasiedlonych działkach, wyrastają wielkie wieżowce, a szerokie aleje wypierają stare kamienice. Miasto umiera i odradza się, a żyjący w nim ludzie wypełniają je swoimi opowieściami - o nieodwzajemnionych miłościach, aranżowanych małżeństwach, rodzinach, które raz są szczęśliwe, a raz nie, o przyjaźni, nienawiści i marzeniach o lepszym życiu. (Opis za: www.azymut.pl).

Rok 1975. Stambuł: konserwatywne społeczeństwo, podziały klasowe, bezwględne reguły socjety, konflikt między świeckością a religią. A jednak trzydziestokilkuletni Kemal ma wszystko - wykształcenie, pieniądze, piękna i kochającą narzeczoną. Jedno przypadkowe spotkanie sprawia, że nie wyobraża sobie przyszłego życia bez osiemnastoletniej Füsun, swojej dalekiej krewnej...

Akcja powieści dzieje się w Stambule u schyłku XVI wieku. Oto sułtan Murat III, wielki miłośnik ksiąg i iluminacji, zapragnął mieć portret, którym olśni swoich weneckich kontrahentów. Wykonanie portretu zleca warsztatowi mistrza zwanego Wujem, który zatrudnia czterech wykonawców: Eleganta, Oliwkę, Bociana i Motyla. Ilustracja ta budzi wielkie emocje w Stambule, mówi się bowiem, że ma być wykonana na modłę zachodnią, a więc z użyciem perspektywy. Elegant zostaje zamordowany. Do miasta powraca po wielu latach Czarny, zakochany bez pamięci w pięknej córce Wuja, Şeküre. Intryga zapętla się tak, że Czarny musi znaleźć mordercę (którym, jak wszystko wskazuje, jest jeden z pracowników warsztatu), by zdobyć miłość ukochanej, a jeśli mu się nie powiedzie, czeka go śmierć z rąk siepaczy Sułtana. Już takie połączenie intrygi kryminalnej z romansem na egzotycznym tle zapewniłoby sporą atrakcyjność czytelniczą, a tutaj to zaledwie początek atrakcji. Już sama narracja przenosi rzecz całą na zupełnie inny poziom - historia opowiedziana jest w 59 rozdziałach, w których przemawiają do nas bohaterowie (każdy prezentując jakiś wycinek intrygi ze swojego punktu widzenia), ale są również bardziej niezwykli narratorzy jak trup, pies, Szatan czy właśnie czerwień. Dodatkowo linearność narracji rozbijają co i rusz cytowane przez postaci alegorie i opowieści przeważnie o perskim i arabskim rodowodzie.

Pełna tajemnic powieść o ojcach i synach, która pokazuje, że od przeszłości nie da się uciec.
Okolice Stambułu, upalne lato roku 1986. Ojciec nastoletniego Cema z powodów politycznych zostaje zamknięty w więzieniu, chłopak - chcąc opłacić kursy przygotowujące do egzaminów wstępnych na studia - musi znaleźć pracę. Zatrudnia się jako pomocnik mistrza studniarskiego. Co wieczór, by odetchnąć po całym dniu ciężkiej fizycznej pracy w palącym słońcu, studniarz i Cem opowiadają sobie rozmaite historie, m.in. dwa wielkie mity - grecki, o królu Edypie, niczego nieświadomym zabójcy swojego ojca i mężu własnej matki, oraz perski, o wojowniku Rostamie, który w ferworze walki bezwiednie dopuszcza się synobójstwa.
Pewnego wieczoru, gdy mistrz i nastolatek - których relacja coraz bardziej zaczyna przypominać tę łączącą ojca i syna - wyruszają do pobliskiego miasteczka Ongören, Cem poznaje rudowłosą aktorkę teatralną i obsesyjnie się w niej zakochuje. Chłopak nie zdaje sobie jeszcze sprawy, że całe to lato - ludzie, których w tym czasie poznał, historie, które usłyszał - oraz Rudowłosa na zawsze zmienią jego życie.

To, co teraz czytacie, jest moją własną historią.
To opowieść o cyprysach i ciemnych dolinach, o opuszczonych i zaniedbanych nadmorskich domach, starych, przeżartych rdzą statkach i Bóg jeden wie jakich towarach, o poezji bosforskich łodzi i dworów, zrozumiałej wyłącznie dla ludzi, których życie upłynęło na tym brzegu, o odkrywaniu smaku życia pośród ruin cywilizacji - jakże potężnej, prężnej i wyjątkowej; o radości, zabawie i zwyczajnej chęci zrozumienia tego świata, odczuwanej przez dziecko, które nic sobie nie robi z historii i dawnej potęgi. To opowieść o niepewności i bólu pięćdziesięcioletniego pisarza, o jego przyjemnościach i doświadczeniach, które nazywa życiem.
ORHAN PAMUK

Opowieść o poecie, Ka, który wraca po 12 latach emigracji w Niemczech do ojczystej Turcji na pogrzeb matki. W małym anatolijskim miasteczku Kars podejmuje próbę odzyskania młodzieńczej miłości, a przy okazji pisze artykuł na temat serii tajemniczych samobójstw wśród młodych dziewcząt, którym zakazano noszenia muzułmańskich chust. Prowadząc swe dziennikarskie śledztwo Ka poznaje miejscowe władze, rozmawia ze studentami, kandydatem na burmistrza w nadchodzących wyborach, sufickim szejkiem, pierwszym islamskim pisarzem science fiction i terrorystą. Nawiedzająca nagle okolicę potężna zamieć śnieżna na kilka dni odcina miasteczko od reszty świata. Kars staje się widownią bardzo współczesnego i tragicznego w skutkach konfliktu politycznego, w który zaangażowane są miejscowe świeckie władze, wyznawcy islamu i Kurdowie.